Księżycowe Jeziorko

Do księżycowego jeziorka prowadzi dość duży las... A nawet Dżungla, później są skały. Z jednej z skał jest oczywiście dziura. Dziura jest szeroka i dość pionowa, więc nie da się wyjść tą samą drogą. Jeśli się rozejrzysz prawie nic nie widać choć widać schody, schody prowadzą do jeziorka, odbija się tutaj pięknie księżyc więc tutaj pary przychodzą najczęściej. Wyjść można przez jeziorko, albo przez schody prowadzące na plaże, że plaża jest dość daleko idzie się bardzo długo około 30 min


***

Szedł tak przez dłuższy czas, to znaczy... szedł długo przez dżunglę w końcu obaczył dziurę, nie był tam jeszcze więc czemu nie wejść ? Wlazł.
Rozejrzał się byłop ponuro to go lekko ucieszyło. Zauważył shcody, kierował się ch kierunku aż tu nagle piękne księżycowe jeziorko, w którym odbija się księżyc. Zesłościł się potwornie... Na razie nie miał zamiaru czego kolwiek robić. Położył się na jednych ze skał, skała na której leżał była bardzo płaska co było wygodne w leżeniu, Minty nie cierpi jak coś mu się wbija w brzuch lub szyję kiedy leży. Zamknął oczy ale jednak nie zasnął, czuwał.

Nagle na najbliższych terenach rozlegał się cichy i spokojny, lecz piękny śpiew. To właśnie przywódczyni pewnego stada szła przez las. Doszła do dziury i spojrzała na dół ciągle śpiewając. Pieśń miała rytm kołysanki, którą pamiętała jeszcze z dzieciństwa. Wspięła się po schodach, a gdy tylko postawiła jeden krok na szczycie w lesie zapanowała cisza. Zauważyła zaś lwa, którego widziała na pustyni. Zmarszczyła lekko nos i podeszła dumnym krokiem z przymrużonymi oczami do brzegu, nachyliła się i zaczęła pić. Nie zamierzała się witać. Nie pomógł jej, gdy a potrzebowała pomocy. Czy to takie trudne wyjść z cienia i przenieść, a nawet przeturlać ja do wody ? Przecież dużo nie waży.

Prawie zasnął, ale usłyszał jej śpiew. Ucichła dopiero jak weszła tutaj. Wstał bezszelestnie i chwycił ją za Kark.-amknij ten swój ryj.-Warknął i puścił lwicę. Położył się tam gdzie był wcześniej. Westchnał spokojnie prawie wiedząć że zaatakuje więc był gotowy do obrony i uspokojenia jej.

Lecz zanim ją chwycił ta go uderzyła w pysk odpychając go. Nie, nie da sobą pomiatać, tak jak za młodu. Zmarszczyła bardziej czoło, przy okazji też nos odsłaniając białe kły.
- Ryj to ma świnia i twoja rodzina - warknęła w stronę samca. Wiedziała, że pakuje się w kłopoty. Tak 'panna obrażalska' strzeliła focha na lwa, o. Usiadła paręnaście metrów dalej, tyłem do niego. Nadstawiła uszy, by słyszeć, czy będzie podchodził. Przy nim nie można tracić czujności.

Szła ciągle przed siebie depcząc swoimi potężnymi łapami mniejsze rośliny. Doszła właśnie tu - do księżycowego jeziora. Wzrok swoich szkarłatnych oczu przeniosła na dwójkę lwów, które nie pałały do siebie miłością i przyjaźnią. Potężna sylwetka przeszła obok nich i nachyliła się nad wodą. Zaczęła pić z czystego jak łza zbiornika wodnego, lecz nie tracąc czujności. Wiedziała bowiem, że kłócące się lwy mogą być bardzo agresywne, jak ktoś im przeszkadza. Usiadła i wypięła pierś. Podniosła głowę patrząc na zachodzące pomarańczowe słońce. Tak, oto Zira wróciła do domu.

Tym razem skoczył, odbił się potężnie od łap i chwycił za kark lwicy. Razem wylądowali w wodzie a on chwycił ją łapami żeby się nie wyrwała i dał pod wodę, atak się udał ale trzymanie nie za bardzo. Sam poszedł pod wodę Trzymał ją tam a sam wynurzał głowę by nabrać oddechu. W wodzie zrobił jej kilka ran typu:
Przekręcona łapa.
Troszkę odsłonięty kręgosłup
Przekręcony ogon.

Wyszedł z wody, zostawił ją tam i położył się gdzie wcześniej.
Na to co powiedziała lwica nie odpowiedział, w duchu zesmutniał bo on rodziny nie ma, na zewnątrz nadal był zły i czujny, nie wyraźał złości tak jak ona, przecież pokazywanie kłów go nie wystraszy. Obserwował jeziorko.

Po Dłuższej chwili znudzenia wyszedł z tego miejsca.



z.t

- Popisy - mruknęła sama do siebie po czym wybyła.

Weszła jeszcze raz nad jezioro, bowiem wiedziała, że tu zastanie królową neutralnego stada. Tak, leżała w tym samym miejscu co wtedy, a ta podeszła do niej.
- Witaj - przywitała się patrząc na młodzika z góry. Tak, jeśli tamten lew na prawdę chce ją w stadzie zrobi wszystko, by ją mieć po swojej stronie.

Wstała i otrzepała się z piasku.
- Co chcesz ? - spytała się chłodno i zmarszczyła brwi. Cóż, może i nie pomogła temu lwu, który ją zaatakował, ale też nie ochroniła jej. Była neutralna, jak stado, którym Runo rządziła. Byłaby dobrą członkinią, może dostałaby nawet uprzywilejowaną rangę, ale ona już gdzieś należała. Jaka szkoda.

- Mogłabym dołączyć do twojego stada ? - spytała prosto z mostu. Cóż, jak się nie zgodzi to trudno. Na pewno jej nie da wysokiej rangi. Przecież wcześniej należała do tych złych, lecz teraz chce dołączyć do neutralnych.

Lekko ją zatkało. Cóż, po tych wszystkich opowieściach o zUej Zirze, która chce za wszelką cenę zniszczyć dobrych, nie mogła uwierzyć w jej słowa. Po chwili się uśmiechnęła lekko, lecz przyjaźnie.
- Tak więc, witaj w naszym stadzie, Ziro - przywitała ją ciepło. Teraz trzeba jej nadać jakąś rangę. Jak we wcześniejszych postach pisałam, że to będzie jakaś wysoka ranga.
- I witaj, mój doradco - dodała jeszcze. Pewnie lwicę zdziwi fakt, że od razu dała jej doradce. Każdemu należy się druga szansa, niezależnie od wielkości zła, które wyrządził.

- Witam- jak z podziemi przed lwicami wyrósł potężny, szary lew. Od łap po sam czubek łba zmierzył nieznajomą lodowatym spojrzeniem błękitnych oczu, by po chwili zupełnie stracić zainteresowanie jej osobą, podejść do Runo i ucałować delikatnie swoją ukochaną w czubek nosa na przywitanie. Cóż, niech mianuje doradcą kogo jej się żywnie podoba, byle tylko ten ktoś nie zrobił jej krzywdy.

- O, cześć Marco - przywitała się ze swoim ukochanym, którego po chwili pocałowała w policzek. Nocny chłód dał odpocząć jej przypalonym ranom na karku, które już przestały krwawić. Uśmiechnęła się czule do partnera, mrużąc lekko błękitne oczy.

- Jak się miewasz, moja Królowo?- usiadł naprzeciw niej i spojrzał prosto w jej jasne ślepia. Nie uśmiechał się, nie było to w jego stylu, Runo wiedziała jednak, że lew kocha ją na prawdę mocno i cieszy się widząc ją całą, zdrową i do tego uśmiechniętą.

- Właśnie przyjęłam Zirę do stada - odpowiedziałam i wskazałam pyskiem lwicę stojącą na uboczu. Była wpatrzona w jego niebieskie ślepia uśmiechając się cały czas. Jeśli tak dalej pójdzie będą najliczniejszym stadem na ziemiach.

Wszeł do księżycowego jeziorka, wszedł tutaj tak cicho że prawie nie dosłyszalnie. -Kogo my tutaj mamy, czyżby to ta zdrajczyni ? -Zapytał się złośliwie okrążająć lwicę. Miał zamiar zrobić coś złego ale jednak nadal tego nie okazywał.

//minelo 10 min...//

Gdy był styłu, zaatakował Runo, ugryzł ją w kark i zadał kilka ciosów.
Zarzucił 10 łańcuchów.
Trochę ją pociagnął by łańcuchy ścisnęły się mocniej.




//Runo może zerwać 10 lecz nie może uciec.
Minty może jeszcze zarzucić 5 łańcuchów//

Podeszła do Ziry i osłoniła ją.
- Tak, to ona, a teraz odejdź stąd - odpowiedziała zamiast starszej lwicy. Śledziła lwa cały czas wzrokiem, nie spuszczała go ani na chwilę. Wiedziała już, że on jest nieprzewidywalny i zły. Gdy tylko zaatakował walnęła go w pysk robiąc piękne rany. Uniknęła zarzucenia łańcuchów, tylko dwa udało mu się zarzucić, lecz je zerwała. Ona też ma coś w zanadrzu. Wyciągnęła dziesięć łańcuchów i zarzuciła na lwa. Skrępowała jego ruchy i powaliła na ziemię. Nie tylko on dysponuje łańcuchami. Po chwili dorzuciła jeszcze dwa.

Spodziewał się tego ataku, uniknął powalenia i 8 łańuchów, 4 łańcuchy go owijały, lecz je zerwał .-Nie myśl że mnie pokonasz. Jesteś tylko lwicą która myśli że będzie najsilniejsza, nie widzisz niebezpieczeństa które cie otacza.-Zabrał łańcuchy z niej i te które leżały na ziemi, nie zarzuci ich spowrotem ale je wziął. Był gotowy do ataku lub obrony.




//pozostały ci 3 łańcuchy, możesz jeszcze zerwać 8 łańcuchów
Ja mogę zarzucić jeszcze 5 lańcuchów i 6 zerwać.//

- Przynajmniej mam przyjaciół, zgorzkniały przywódco - odpowiedziała marszcząc lekko nos i czoło. Ustawiła się w takiej samej pozycji i warknęła.

-Uważaj bo się ciebie przestrasze!-Niespodziewanie ugryzł ją w prawą łapę, coś chrupnęło. Walnął ją bardzo mocno w bardzo cieżko ranną łape.Rzucił się jej na kark. Ścisnął mocno szczęke. Pazurami trzymał jej łapy. Gdy poczuł krew w zębach puścił. Krew leciała przez przeciętą skórę i lekko uszkodzone gardło. Ustawił się w pozycji obronnej, gotowej do skoku, bądź kontrataku .

Gdy tylko samiec się zbliżył walnęła go z rozmachu w pysk wybijając przy tym szczękę. Z karku natomiast go zrzuciła i powaliła go na ziemię. Zablokowała kończyny, razem z ogonem i wgryzła się w szyję samca. Wbiła kły w jego skórę. Nikt nie będzie jej tu podskakiwał, ona ma swoje zasady.

Wybył. A niech się wali...


zt.

W końcu go puściła, a ten uciekł. Znów go zdominowała, niech wie, że nie warto z nią zadzierać. Warknęła za nim i wróciła do innych. Przejechała nosem po policzku Marco i uśmiechnęła się do niego.